Μνημείο Ηρώων
Ημέρα γιορτής
Θα θυμάμαι πάντα εκείνη την απλοϊκή πομπή προς το λαμπρό μνημείο των πεσόντων της ελευθερίας. Δάφνες σκορπισμένες παντού. Το φως της αυγής γλιστρά στη Μαρμάρινη πλάκα του Μνημείου με υψώνει σιγά-σιγά στον ουρανό. Βρίσκομαι με τους ήρωες που έπεσαν εδώ σαν στάχυα κομμένα στον δυνατό Άνεμο…
Και πάλεψαν.
Οι απλοϊκές ψυχές τους χωρίς διαμαρτυρία πέρασαν στην Αθανασία και θριάμβευσαν
Η φλόγα του καντηλιού που καίει και τα ονόματα των Ηρώων, ένα-ένα με τον σπαραγμό του χαμού γραμμένα επάνω στην Αιωνιότητα του μαρμάρου που ο χρόνος με δέος έχει σεβαστεί.
Ένα όμορφο μνημείο με στοργή φτιαγμένο καλλιτεχνική, χωρίς να το ακουμπά του καιρού η φθορά.
Απαρηγόρητος θρήνος, για αυτούς τους ήρωες που έμειναν «εδώ» ευλογημένοι, αθάνατοι στο πένθος του κόσμου δοσμένοι.
Κοιμήθηκαν κάτω από την πένθιμη μεγαλοπρέπεια της Δόξας.
Ο ύπνος τους ατάραχος. Κάποια χέρια έχουν αποθέσει λίγα φρέσκα λουλούδια.
Μια αχτίδα ήλιου ζητά να περάσει από το καθαρό διάφανο μάρμαρο και να φθάσει στη γη να αγκαλιάσει τα παλικάρια…
Εκεί που ατάραχοι στην αρμονία της σιωπής, στην ομορφιά της γαλήνης, στην αιώνια μεγαλειότητα, της Νιρβάνας νεκροί κοιμούνται… γενναίοι.
Άνθρωποι δίπλα μου ντυμένοι κυριακάτικα βουβοί σε μια μικρή πομπή… αποδίδουν τιμή … αυτούς που δεν μπορούν να λησμονήσουν, σε αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για μια λεύτερη πατρίδα.
Ένα αγριολούλουδο κρατώ στα άτολμα χέρια μου.
Η σκόνη των άστρων σκορπισμένη στα φύλλα του.
Γέρνω και στο μνημείο το ακουμπώ σαν ύστατο χαίρε.Βραβευμένο από την Εταιρεία Πολιτισμού και Επιστημών-Κερατσίνι 2006
Ένα όμορφο μνημείο με στοργή φτιαγμένο καλλιτεχνική, χωρίς να το ακουμπά του καιρού η φθορά.
Απαρηγόρητος θρήνος, για αυτούς τους ήρωες που έμειναν «εδώ» ευλογημένοι, αθάνατοι στο πένθος του κόσμου δοσμένοι.
Κοιμήθηκαν κάτω από την πένθιμη μεγαλοπρέπεια της Δόξας.
Ο ύπνος τους ατάραχος. Κάποια χέρια έχουν αποθέσει λίγα φρέσκα λουλούδια.
Μια αχτίδα ήλιου ζητά να περάσει από το καθαρό διάφανο μάρμαρο και να φθάσει στη γη να αγκαλιάσει τα παλικάρια…
Εκεί που ατάραχοι στην αρμονία της σιωπής, στην ομορφιά της γαλήνης, στην αιώνια μεγαλειότητα, της Νιρβάνας νεκροί κοιμούνται… γενναίοι.
Άνθρωποι δίπλα μου ντυμένοι κυριακάτικα βουβοί σε μια μικρή πομπή… αποδίδουν τιμή … αυτούς που δεν μπορούν να λησμονήσουν, σε αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για μια λεύτερη πατρίδα.
Ένα αγριολούλουδο κρατώ στα άτολμα χέρια μου.
Η σκόνη των άστρων σκορπισμένη στα φύλλα του.
Γέρνω και στο μνημείο το ακουμπώ σαν ύστατο χαίρε.Βραβευμένο από την Εταιρεία Πολιτισμού και Επιστημών-Κερατσίνι 2006
γενικη ενημερωση ΔΔ 